Dag 7: Tampa (Busch Gardens)

Half uurtje later wakker dan normaal. Lees: half 8. Het lijkt wel vakantie. In de overvolle mini-keuken een ontbijtje klaar kunnen maken. Gelukkig lag er nog wat proviand in de auto. Tijdens het ontbijt kwamen de anderen uit het hostel om ons heen staan om ons de hemd van het lijf te vragen. Beetje ongemakkelijk. We kunnen ook niet openlijk roddelen, want we zijn niet de enige Nederlanders. Wel jammer. Alles op ons dooie gemakje gedaan en daarna in de auto voor een kort ritje naar Busch Gardens.

Busch Gardens
Vanaf de parkeerplaats met een tram/trolly naar het park. Geen wonder dat je zo ver weg moet parkeren, want alleen al voor gehandicapten zijn  384746464 plekken gereserveerd bij de ingang. Bij veel attracties en achtbanen mag de tas niet mee dus bij de eerste de beste achtbaan een kluisje gehuurd. Je kon voor $5,- gelijk een hele dag kluishuur fixen. Je logt dan op verschillende plaatsen in en uit met je eigen code en pincode. Toen we het systeem door hadden was het heel handig.

Cheetah
Als eerste wilde we de Cheetah Ride in, maar na 5 min. in de rij werd er omgeroepen dat ie stuk was. Lekker begin dus. Wel gezien hoe een echte, zielige cheetah met tuigje z'n kunstje ging doen. Als in op een bakkie zitten en wat zoets uit een fles drinken. De Uber-chauffeur van gisteren verzekerde ons dat dit park echt goed voor de dieren zorgde en dat je ze hier in hun natuurlijke habitat ziet. Als ze in Afrika ook 20 m2 en overal achtbanen hebben die over je heen scheren dan is het hier wel natuurlijk ja.

​Sky ride
Maargoed... Als vervanging voor een iets minder spectaculaire attractie gegaan. Met de Skyride  ‘vlieg’  je in een klein, gammel bakkie over het park. Kun je goed de beestjes zien en alle achtbanen. Het park is een mix tussen Sixflags en een dierentuin. Weer veilig met de voetjes op de grond hebben we de kaart bestudeerd en besloten maar gewoon wat heen en weer te lopen. Er zit niet echt logica in de verschillende thema’s in het park.

​Heel on-Amerikaans hebben we al een paar uur niets gegeten (OMG NO WTFFFF)dus proppen we een bagels met pindakaas naar binnen en lassen we ook meteen een pafpauze in. Dat geeft ons ook tijd om de kaart weer wat nauwkeuriger te bestuderen. Gedurende de dag zullen we dat nog een paar honderd keer doen...

Sheikra
​Dan is het tijd voor het echte werk: een achtbaan waarin je in een rij van 8 naast elkaar zit. Bovenaan over het randje hangen was even spannend, maar verder was hij prima te doen. Bij het eerstvolgende treinstationnetje aangekomen bleek dat-ie in onderhoud was (annual maintenance) dus dat beloofde niet veel goeds. Je hebt de trein nodig om alle dieren te kunnen zien namelijk. Dan maar doorlopen. Onderweg nog ff de pinpas getrokken om weer wat contant geld op zak te hebben en een zenuwlijdende tijger bekeken. 

Meer water
​We waren inmiddels wel weer toe aan wat actie. En dat kregen we, met de Congo River Rapids. Beter voorbereid dan in de laatste waterattractie een paar dagen geleden, zaten we al uit te dokteren met wie uit de rij we wel en juist niet in een bootje wilden. Onze gebeden werden verhoord, want we mochten bij een bootje eerder instappen. Anders hadden we met allemaal grote mensen gezeten en nog meer water geschept.... Het begon in ieder geval verrassend met een volle plens water in de bakkes en van daar werd het alleen maar beter. De arme jongens die het tot het einde bijna droog gehouden hadden werden op het einde nog ff verrast.
​Lang verhaal kort: we hoeven vandaag niet meer te douchen.

​Het half uur erna stond in het teken van ijs en opdrogen. En opdringerige vogels op het terras die maar blijven vreten. De meeuwen in NL zijn er niks bij.

​Scorpion
​Nu de pacemakers weer in het juiste ritme zitten stappen we na een kwartiertje wachten de Scorpion in. De achtbaan zelf is niet heel gedenkwaardig; de figuren die je in het karretje proppen des te meer. We hebben niet echt meer dingen op de lijst staan die we willen zien of doen nu, maar inmiddels wel treintjes zien rijden dus dat is waar we naar op zoek gaan! 

Tjoeke tjoeke...
​Het navigeren door 't park gaat steeds beter! Het eerstvolgende station hebben we dus ook best rap gevonden en we hoeven niet lang te wachten voor-ie vertrekt. We zijn behoorlijk gaar van weer een hele dag in het zonnetje rondlopen (doodvermoeiend... heb medelijden) dus het hobbelen is een beetje slaapverwekkend. Wat wel grappig is, is het feit dat Amerikanen (en dan vooral in pretparken) de eeuwige behoefte voelen om te zwaaien als ze mensen passeren. Ook nu bij een tegemoetkomende trein. Maar we hebben het ook al te vaak gezien bij andere attracties en gelegenheden. Net als het ooooooooveral om klappen. Achtbaan overleefd? Klappen. Show gezien? Klappen? Park binnengelopen? Klappen? Zelfstandig naar de wc geweest? KLAPPEN. 

Skype
​Na wat snoezige beestjes gezien te hebben vlak bij de uitgang uitgestapt. Elianne miste ons verschrikkelijk (wat we ons goed kunnen voorstellen) en smeekte of we alsjeblieft wilden skypen. Nu zijn we de beroerdste niet dus voor een beetje goede karma hebben we dan maar ff gebeld. Net als de laatste keer skypen in een pretpark valt dat niet mee met slechte wifi en overal achtergrondgeluidjes, maar het was weer een bijzonder enerverend gesprek over geopolitiek, klimaatverandering, etc. 

Einde busch busch
​Daarna is het toch echt tijd om het park uit te rollen. We moeten nog even op de trolley wachten, maar aangekomen op de parkeerplaats hebben we op goed geluk wel lekker snel de auto teruggevonden. Even de koelbox leeg gekiept en op zoek gegaan naar een Publix supermarkt. Daar weer de nodige hebbedingetjes gekocht en blij geworden van een poezige dokter Bibber achter de kassa. Hij vond ons rijbewijs wel goed genoeg, YES!!!!  Nog ff getankt en naar het dichtstbijzijnde restaurant gereden. Dat bleek Outback Steakhouse. Daar zoals het hoort allebei een visgerecht besteld en zelfs een voorgerecht én een broodje vooraf kort gemaakt. Dat lukt alleen de echt getrainde mensen onder ons. Het nagerecht ging echt niet meer lukken, dat was net ff te gek. Met 3 extra vetrollen de auto ingestapt en terug naar het hostel voor wat opruimwerk en een pilsje op het dek. Supervet, je kunt op dit piratenschip op superveel gave plekken zitten. De enge mede-hostellers nog redelijk weten te vermijden, dus so far so goed. Morgen gaan we meer leuke beestjes kijken met een auto/trolleytocht door de Everglades en op naar Miami Beach om daar op rollerskates in gouden hotpants verder vakantie te vieren.