Dag 4: Atlanta - Clayton (GA)

Onze buurjongen doet niet aan weekend: rond een uur of 6 istie weer lekker aan het rommelen. Niet veel later doen wij gezellig mee. Het toasten van de bagels gaat eerst best lekker, maar om onduidelijke redenen ging toch opeens het brandalarm af. Gelukkig was die snel gelokaliseerd en hield ie na een druk op de knop op met schreeuwen. 

Tijd om alle zooi van de grond te rapen en weer min of meer in de backpacks te krijgen. We trekken ook meteen de laatste boodschappen uit de koelkast. Gelukkig heeft de kofferbak van de auto meer dan voldoende ruimte om ook allerlei losse tasjes en de koelbox kwijt te kunnen. Tijd voor een roadtripje. We gaan eerst op weg naar Athens. De GPS stellen we in op 'snelwegen vermijden', wat voor bijna een uur extra reistijd zorgt. We hebben de tijd. Alleen al om Atlanta uit te kunnen is toeristische tour op zich: bijna net zo goed als de trolley tour. We zien stukken van downtown en midtown die we nog niet eerder gezien hadden. De stad uit rijden we het groen in. Overal mooie -maar ongetwijfeld onbetaalbare- huizen links en rechts. 

Het eerste dorpje dat we doorkruisen is Lawrenceville. Het ziet er snoezig uit, maar veel meer dan wat winkels en een barretje aan een doorgaande weg lijkt het niet. Bijna in Athens aangekomen moge duidelijk zijn dat ze hier fan zijn van de bulldog. Overal beelden, stickers, reclameborden en namen die laten zien dat ze de University of Georgia Bulldogs supporten. Nadat we onze auto in een parkeergarage in Athens gedropt hebben, lopen we een rondje door het centrum. Duidelijk een studentenstad aan de kledingwinkels en hoeveelheid bars te zien. We stoppen bij Pauleys Crepe Bar: een mix tussen een cocktails/zuipgelegenheid en -je raad het al- crêperie. Wij gaan keurig voor de koffie, maar moeten natuurlijk wel een crêpe met banaan en eentje met appel proberen. Zo komen we toch met moeite aan de dagelijkse hoeveelheid fruit.

Na nog een rondje en een foto met 1 van de 36 bulldog-standbeelden die in het stadje te vinden zijn, pakken we de auto. De GPS dit keer op Helen. De lucht ziet er wat onheilspellend uit, maar gelukkig blijft de regen en sneeuw uit. New country op BULL FM houdt de sfeer er lekker in en we krijgen langzaam maar zeker weer een beetje het Amerika-gevoel. We rijden door Sautee Nacoochee en komen dan aan in Helen.

In Helen stoppen we bij het Welcome Center en jatten we bij de oude besjes daar wat informatiefolders mee. Helen, 'Georgia's Alpine Village', lijkt wel een vakantiepark bij de Efteling. Een mix tussen Oostenrijks/Duits/Amerikaans. We lopen een rondje langs de eerste hotels en lodges en moeten natuurlijk even stoppen bij Dog Haus. Daar worden we door de meest snoezige jongen uit de wijde omtrek geholpen. Een biertje, fris, wat pretzelbites en een litertje bier-kaassaus gaan er wel in (anders komen we ook niet aan onze dagelijkse portie kaassaus en dan functioneren we niet). Bij de heaters kunnen we een beetje opwarmen. Het is weer rond de 13 graden hier en best veel wind, dus uit de zon wat fris. Het was wel spannend, maar toch ook fijn...

Pedal to the metal dus. Of toch niet. Een paar meter van de parkeerplaats blijkt dat we nu pas echt Helen in rijden. Drommen toeristen, nog meer foute bars en winkels, overal tattooshops (?) en schattige hotels/motels. Geen wonder dat een overnachting hier niet te betalen is. Wij vinden het net druk en toeristisch zat en rijden rustig door terwijl wel lekker mensen kijken. Dan begint het mooiste stuk van de route. Via Batesville rijden we door naar eindbestemming Clayton, Georgia (niet te verwarren met Clayton, Tennessee). Onderweg rijden we langs/door Chattahoochee-Oconee National Forest en Unicoi Hill Park. Veel zigzagweggetjes ook. 

Aangekomen bij het motel, rond half 4, helpt meneer Patel ons aan een sleutel. De kamer ziet er prima uit. Mega gedateerd, maar dat doen alle kamers hier. We hebben in ieder geval beiden weer een eigen bed de komende nachten, das wel lekker. We zetten de airco/verwarming op standje rammen: even opwarmen en een powernap. Ook lezen we de reviews van dit motel nog eens. Die op Google zijn niet best, op Booking zijn ze wat gunstiger. Vooralsnog hebben wij geen bloedvlekken, kakkerlakken of een dooie rat in de magnetron gevonden. Ook de bed bugs hebben zich nog niet laten zien. Maar wat niet is, kan nog komen natuurlijk. Dat krijg je wanneer je iets enigszins betaalbaars op een goede spot wil boeken. Living on the edge. 

We zitten hier naast een doorgaande weg tussen de slijterij en 284747 restaurants. Keuze genoeg dus. We besluit naar Eli's Bar and Grill op 2 minuten rollen vanaf het motel te gaan en nemen plaats vlakbij de bar. Tijd om ons aan een populair (voor)gerecht hier te wagen: de green tomatoes. Deze zijn dungesneden en met een laagje bloem gefrituurd. Wij vinden ze wel lekker. Behalve de burger en kip moet natuurlijk de cocktailkaart even gecheckt wordt. Ook hier geldt: er zat fruit in = dus gezond.

Iets na zevenen zijn we terug in ons paleisje. Even checken wat we hier de komende 2 dagen in een logische volgorde kunnen doen en nog snel wat kleren in de badkuip wassen en uithangen. Dan nog even bloggen en op naar dromenland. Morgen voor het eerst weer eens een degelijk stukje wandelen, is het plan. Eens kijken of we dat nog niet verleerd zijn.